quramax — (Cəbrayıl, Zəngilan) uydurmaq. – Həylə iş olmuyuf, hamısın özünnən quruyur (Zəngilan) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
quyraltmax — (Qax, Tovuz) uydurmaq. – Özünnən yalan quyraltma (Tovuz) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
yaxmax — I (Çənbərək, Karvansaray) batmaq (günəşə aiddir). – Gün yaxdı, bir iş görəmmədim (Karvansaray) II (Çənbərək, Dərbənd, Karvansaray) yandırmaq. – Hər axşam manqal yaxıllar (Karvansaray); – Piçi yax (Dərbənd) III (Şəki) salmaq, döşəmək. –… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
baftalamaq — f. 1. Bafta ilə işləmək, bafta ilə bəzəmək, baftadan köbə tikmək. Donun ətəyini baftalamaq. 2. məc. dan. Özündən toxumaq, uydurmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baxyalamaq — f. 1. Bir şeyi xırda və ya görünməz tikişlə tikmək. Paltarın ətəyini baxyalamaq. – Qadın tikdiyi köynəyin döşünü baxyalayırdı. Ə. Ə.. 2. Yaranın ağzını xüsusi iynə və sapla tikib bitişdirmək. 3. dan. Gizlətmək. 4. məc. dan. Uydurmaq, özündən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
goplamaq — f. dan. 1. Mübaliğə ilə danışmaq, şişirdərək, artıraraq söyləmək. <Səlbnaz xanım:> Mən gedirəm, bilirəm də oğluna iki yüz min pis şeylər mənim haqqımda məndən goplayacaqsan. N. V.. 2. Yalan danışmaq, uydurmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
icad — is. <ər.> Vücuda gətirmə (gətirilmə), yoxdan var etmə (edilmə), yaratma (yaradılma), düzəltmə (düzəldilmə); ixtira (etmə), kəşf (etmə). Radionun icadı. Telefonun icadı. Hürufatın icadı. Yeni icad (yeni çıxmış şey, yeni ixtira). // Uydurma.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ixtira — is. <ər.> 1. Yaradıcı iş nəticəsində keçmişdə məlum olmayan yeni bir şey tapma, kəşf etmə, yaratma, icad etmə. Parovozun ixtirası. Radionun ixtirası. Elektron maşınlarının ixtirası. – <Fərhadoğlu:> Belə olsun ki, bizim xalqı sevən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
öz — əvəz. 1. Şəxsinə, özünə aid olan, xas olan, mənsub olan. Öz kitabı. Öz şeyi. Öz yerindən durmaq. Öz vətəninə qayıtmaq. Öz fikrində qalmaq. – Birdən <İskəndərin> tərlan qanadlı xəyalı uçub, öz vətəninə – doğma Azərbaycan elinə getdi. Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
